Frans Guyana,

Pot verdorie wat gaat de tijd razend snel.
5 maanden alweer bijna voorbij en inmiddels de leeftijd van 23 jaar bereikt.
Iedereen iig bedankt voor de felicitaties! Erg leuke reacties allemaal.

Ondertussen heb ik alweer veel te veel beleefd om hier allemaal te gaan beschrijven.
Daarom zal ik alleen de hoogte punten van de laatste tijd beschrijven.

Frans Guyana
Alweer een poosjes geleden 30-mei tot en met 2-juni ben ik met 3 dames (Hester, Isabelle en Sanne) en 2 vrienden (Ward en Maarten) naar Frans Guyana geweest.
Omdat mijn baas aardig flexibel was met het opnemen van extra vrije dagen kon ik gelukkig mee met deze vierdaagse trip.

Frans Guyana Dag 1
Vroeg in de ochtend vertrokken wij met een busje naar Albina.
Albina is het meest oostelijke dorpje van Suriname.
Meteen hebben wij een bootje geregeld om over de Marowijne rivier naar de overkant (Frans Guyana) te gaan.
Al vroeg in de ochtend konden we al voet zetten op Europees grondgebied.
Drie personen waaronder ikzelf gingen via de legale manier reizen, de andere personen hadden hun Surinaamse visum niet in orde maar hielden blijkbaar van een risicootje.
We zijn met zijn drieën naar de Franse douane gegaan om daar de vel begeerde Frans Guyana stempel in ons paspoort te laten zetten.
In het stadje st. Laurent hebben we een auto gehuurd. Een aardige fransman heeft ons nog geholpen om dit autoverhuurbedrijf te vinden. Met 5 personen zaten wij achter in zijn Renault bestelbusje opgepropt met onze reistassen en hangmatten. (zie foto gallerij)
We hadden overigens als doel voor deze vier dagen om low budget deze dagen door te brengen. We waren dus al goed op weg…

Bij het autoverhuurbedrijf kregen we een Fort Fiesta mee.
Een tamelijk kleine auto voor 6 personen…maar het paste.
Na de nodige proviand te hebben ingeslagen voor de +/- 260 kilometer lange reis naar Cayenne konden we eindelijk weer eens met een noodgang over een perfect wegdek cruisen (voor de ouderen onder ons betekend dit: rijden)
Het viel ons meteen al op in het dorpje st Laurent dat stoeppaden goed waren betegeld , stenen huizen, auto’s die aan de rechterkant van de weg rijden en veel, heel veel franse auto merken. Welkom in Europa…
Het was een leuke ervaring om door het mooie landschap van Frans Guyana auto te rijden.

In het stadje Kourou waren we opeens afgeleid door een vreemde clown met een gele hoofdletter M. Aldaar hebben we weer euro’s over de balk gesmeten. Op dat moment waren we onze doelstelling even vergeten (low budget travelling).
In Cayenne wat tevens de hoofdstad is van Frans Guyana, hebben we als eerste het VV kantoor opgezocht om daar te informeren naar een goedkope slaapplek. We werden door wat franse dames naar een kroeg gestuurd dat ook een hotelletje moest zijn.
Voor 12 Euro per persoon konden we daar slapen. Dit leek weer meer op het low budget leven.
’s Avonds hebben we een tijdje aan de waterkant gezeten en onder het genot van een paar biertjes (lees: Heineken) naar de zonsondergang gekeken.
Voor diegene die zich afvragen of de zonsondergang in Frans Guyana ook anders is: Neen. 
Later op de avond zijn we nog uit eten geweest. Jammie jammie.

De hotelkamers die achter de kroeg waren, zagen er prima uit. Simpel en eenvoudig, meer hadden we ook niet nodig.
Net voor het slapen gaan hoorde we opeens een ontzettend gekreun…Na een blik naar Ward te hebben geworpen kon ik al gauw constateren dat wij niet alleen waren in het hotel.
Na een paar keer te laten blijken dat we het wel gehoord hadden ging het feest ongegeneerd door. Rare mensen die Fransen…

Frans Guyana Dag 2
De volgende dag hoorde we dat dit “hotel” meer een afwerk plaats was voor hoertjes.
Op een beetje geluids “overlast” na hadden wij toch voor een prikkie prima geslapen die nacht.
Het was alleen wel een klein smetje dat ik samen met Ward een twee persoonsbed moest delen. Heide heide. . .
’s Ochtends uiteraard ontbeten met croissants en chocolade broodjes. Vervolgens zijn we klein beetje Cayenne gaan bezichtigen. Na de conclusie dat deze hoofdstad niet super spectaculair was zijn we weer terug naar Kourou gereden. Aldaar hebben we eerst gezorgd dat we een slaapplaats hadden voor de volgende nacht.
Dit keer kwamen we uit bij een Herberg / Watersportschool die ons wel plek kon bieden in een slaapzaal. Deze slaapzaal bestond uit een aantal bedden en hoogslapers met daarbij een prima keukentje. Voor 15 euro per persoon per nacht hebben wij daar 2 nachten geslapen.

’s Middags hebben we de Europese lanceerbasis bezocht waar alle / de meeste Europese raketten de ruimte in worden geschoten. ……
Jammer was wel dat de hele tour in het Frans werd verteld. Onder andere werd er verteld waarom de lanceerbasis juist in Kourou is gebouwd. De reden hiervan was de gunstige positie op de Evenaar en het lage risico van aardbevingen,orkanen en andere natuurstormen. Een week later (na de trip) hoorde ik in Paramaribo dat er een lichte aardbeving was geweest in Frans Guyana en Suriname. Ik moest op dat moment meteen denken aan het verhaal wat er op de lanceerbasis was verteld. Veel mensen hadden de aardbeving ook in Paramaribo gevoeld. Zelf heb ik hier helemaal niets van gemerkt.
Het was een leuke trip over de lanceerbasis. Het was alleen jammer dat het ontzettend hard begon te regenen. Hierdoor konden er bijna geen foto’s gemaakt worden.
Het mooiste van deze dag op de lanceerbasis was dat dit hele grapjes ook nog gratis was.
Thuis lag ik aan het einde van dag 2 al snel voor pampus. Toch een vermoeiende dag met z’n allen op stap.

Frans Guyana Dag3
Op dag drie hebben we een eilandje bezocht dat ongeveer 100 meter van het duivels eiland af lag. Het duivels eiland is bekend van het boek en film la papilion.
Helaas was het niet mogelijk om dit eiland te bezoeken. Later kwam ik erachter dat er allerlei meet apparatuur staat opgesteld op dit eiland voor ruimtevaart organisaties. (ESA)
Onze dag op dit eiland bestond uit relaxen en nogmaals relaxen. Eerst hebben we het eiland een beetje verkent en de schoonheid van dit mooie stukje aarde bewonderd en uiteraard veelvuldig vastgelegd.
Naast Maarten waren er ook nog ontzettend veel andere aapjes op dit eiland.
De hele dag hebben we liggen bakken (lees: branden onder de evenaar). Proviand hadden we weer zelf mee genomen. Dit bestond uit stokbrood , bier en wijn. Geen straf dus om een hele dag op dit eiland te vertoeven.
Nadat we ons ongeveer konden vergelijken met de inhoud van de pot duo punotti zijn we weer gegaan naar het vaste land.
’s Avonds was iedereen weer te moe om nog iets te ondernemen. Al vroeg lag iedereen in dromenland…

Frans Guyana Dag4
Dag 4 in Frans Guyana bestond helaas alweer uit de terugreis.
Het was een spannende terugreis. 68 kilometers hebben we met het waarschuwingslampje voor een lege benzinetank aan gereden. Ward en ik hadden verwacht dat de benzine dat halverwege de route stond aangeven wel op zou zijn op een vrijdag ochtend. Tevens hadden we wel grofweg berekend of we het konden halen naar st. Laurent met de inhoud van de tank die we nog hadden. Uiteraard hadden wij niet verwacht dat we al zo vroeg werden gewaarschuwd voor de lege tank.
Nadat bleek dat de benzinepomp dicht was hebben wij de laatste 150 kilometer maar zo zuinig mogelijk gereden. Dit betekende zo min mogelijk afremmen voor blinde bochten, geen gas geven op het moment dat we een berg/heuvel afreden en op het laatste moment plankgas de nieuwe heuvel weer oprijden om vroegtijdig weer van het gas af te kunnen gaan.
Een hele ervaring maar achteraf wel leuk.
Het was een hele opluchting voor ons allen toen we uiteindelijk een texaco logo in de verte zagen.
Achteraf bleek dat de auto 1 liter op 18 kilometer reed. Dit was onze redding van de middle of knowhere.
Auto afgeleverd en weer met een bootje naar de overkant gegaan. Aldaar hebben we een busje gecharterd die ons weer keurig netjes naar Paramaribo heeft gebracht.

Het was een zeer geslaagde trip met mooie natuur. Ik heb veel gerelaxed, gelachen en genoten van de bizare dingen die wij weer moesten tegenkomen en meemaken.

Voor mijn vertrek naar NL zal ik in ieder geval nog één update schrijven om het avontuur af te ronden. Dit zal de mega klapper update worden vol met spannende avonturen. Ja toch...

Au revoir, René